ประวัติสุนัขนำทางสำหรับคนพิการทางสายตา

            สุนัขนำทางเกิดขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 16 มีข้อความปรากฏอยู่ในบรรทัดที่สองของบทกวีAlphabet อันโด่งดังว่า “A คือ Usher (ธนู)” “ B คือ blind man/led by a dog”  ในศตวรรษที่ 19 นวนิยายเรื่อง Aurora leigh โดย Elizabeth Barrett Browning มีข้อความที่ว่า "the blind man walks wherever the dog pulls"

โรงเรียนฝึกอบรมสุนัขนำทางที่แรกของโลก จัดตั้งขึ้นในประเทศเยอรมัน ในระหว่างช่วง world war 1 เป็นการช่วยเหลือทหารผ่านศึกผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจนตาบอดจากการทำสงคราม นอกจากประเทศเยอรมันแล้วไม่มีประเทศไหนที่มีการใช้สุนัขนำทางจนกระทั่ง Dorothy Harrison Eustis ซึ่งเป็นผู้เพาะพันธุ์สุนัขที่อาศัยอยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ได้เขียนบัญชีเล่มแรกเกี่ยวกับโรงเรียนฝึกสุนัขนำทางในPotsdam ประเทศเยอรมัน ซึ่งถูกตีพิมพ์ในนิตยสาร “The Saturday Evening Post” ในปี 1927 ในปีเดียวกันนั้น Thomas D. Schall ส.ว. ใน Minnesota,USA ได้นำเข้าสุนัขนำทางจากประเทศเยอรมัน แต่สุนัขนำทางก็ยังไม่เป็นที่ยอมรับในอเมริกามากนัก

             จนกระทั่ง Morris Frank ได้เดินทางกลับมาจากประเทศสวิสเซอร์แลนด์หลังเข้ารับการฝึกฝนร่วมกับสุนัขของEustis ซึ่งเป็นสุนัขเพศเมียพันธุ์เยอรมันเชพเพิร์ด ชื่อว่าBuddy  Frank และ Buddy ได้ร่วมกันลงพื้นที่ประชาสัมพันธ์เพื่อโน้มน้าวให้ชาวอเมริกาได้เข้าใจถึงความสามารถของสุนัขนำทางและความจำเป็นในการอนุญาตให้สุนัขนำทางสามารถเข้าถึงการขนส่งสาธารณะ  โรงแรม  หรือพื้นที่สาธารณะอื่นๆได้  

            ในปี 1929 Eustis และ Frank ได้ร่วมกันก่อตั้งโรงเรียนฝึกสุนัขนำทางชื่อว่าthe seeing eyeขึ้นในNashville,Tennesseeและได้ย้ายไปที่New Jerseyในปี 1931

ต่อมาในปี 1948 Joseph Jones, Sr. ซึ่งเขาได้กลายเป็นผู้พิการทางการมองเห็นเมื่ออายุ 57 ปี เขาจึงก่อตั้ง International Guiding Eyes (IGE) ด้วยความช่วยเหลือของ International Association of Machinists and Aerospace Workers (IAMAW) และได้เปลี่ยนชื่อเป็น Guide Dogs of America ในปี1992